- Kieran. - powiedziałam pod nosem. Kieran był najpopularniejszy a zarazem najbardziej chamski w całej szkole. Prawie wszystkie dziewczyny w szkole na niego leciały. Chyba byłam jedynym wyjątkiem. Nie zważając na niego, ruszyłam przed siebie.
- Hejeje, skarbie.
- Nie mów tak do mnie.
- Myślisz, że mi uciekniesz? - spojrzał na mnie - Chłopcy! - zaśmiał się, z tyłu podeszło dwóch chłopaków - Zabawimy się. - podszedł blisko, złapał mnie w pasie, odepchnęłam go - Nie radzę. - ponownie mnie chwycił
- Zostaw mnie!
- Skarbie, nie wyrywaj się. - zaczął rozpinać mój płaszcz, pozostałych dwóch mnie trzymało, nie miałam szans, zrzucił go na ziemię..
Przez jedną chwilę widziałam wszystko jakby za mgłą.. Kieran i jego dwóch kolegów leżeli na ziemi.. Stałam zdezorientowała i patrzyłam na nich. Ktoś trzymał ich przy ziemi, trzech chłopaków. Ogółem było ich pięciu.. Jeden z nich gdzieś dzwonił. Piąty podszedł do mnie. Patrzyłam na niego przestraszona. Chłopak zdjął swój płaszcz i zarzucił go na mnie, chwilę potem wziął mnie na ręce, skuliłam się i zamknęłam oczy. Nie wiem kiedy - usnęłam. Kiedy otworzyłam oczy, nade mną stało kilku chłopaków.. Przestraszyłam się.
- Harry, obudziła się! - krzyknął blondyn, do pokoju wszedł wysoki, lokowaty chłopak, usiadł obok mnie
- Jak się czujesz? - popatrzył mi w oczy, spuściłam wzrok
- Bywało lepiej.. Kim.. Kim wy jesteście ?
- Blondynek to Nialler. Brunet w koszulce w paski to Louis, drugi brunet to Liam. Szatyn to Zayn. A ja jestem Harry.
- Kieran Cię napadł z kolegami. Niall, Zayn i Louis powalili ich na ziemię, Liam dzwonił na policję. A ja dałem Ci mój płaszcz i zaniosłem tu.
- Dobrze, że Harry Cię zauważył. - odezwał się chłopak w koszuli w kratkę, spojrzałam na lokowatego
- Ja.. Dziękuję wam.. Gdyby nie wy.. Kieran pewnie.. By.. - w oczach stanęły mi łzy
- Cii. Spokojnie. - zielonooki przytulił mnie do siebie
- Muszę wracać do domu..
- Uważaj bo Cię wypuścimy. - zaśmiał się szatyn
- Ale.. Moja mama..
- Pozwoliłem sobie wejść w Twoje kontakty i zadzwoniłem do niej. - skomentował chłopak, który jadł marchewkę. - Jutro Cię odwieziemy.
- No.. No dobrze. - Popatrzyłam na nich. - Ja.. Was kojarzę..
- Ze szkoły. - spojrzałam na blondyna
- Ze mną chodzisz na geografię. - powiedział loczek, po czym delikatnie się uśmiechnął
- Masz nawet jego numer! Wpisałem Ci. - wyszczerzył się
- Przepraszam za Louis'a, on już taki jest.
- Dziękuję za pomoc.
- Nie ma za co.
- Która jest godzina?
- Koło jedenastej.
- Może ja.. Pójdę już spać..
- Położysz się w moim pokoju.
- A Ty gdzie?
- O mnie się nie martw. Chodź. - wstałam i poszłam z nim na górę, weszłam do jego pokoju i usiadłam na łóżku, on podszedł do jednej z szafek i wyciągnął białą koszulkę, podał mi ją i usiadł obok. - Trochę duża, ale chyba dasz radę. - zaśmiał się
- Harry..
- Tak?
- Dziękuję. Gdyby nie wy..
- Nie ma za co.
Harry skierował mnie do łazienki. Umyłam się i ubrałam jego koszulkę. Wróciłam do jego pokoju. Stał przy szafce w samych bokserkach.
- Em.. Ja lepiej wyjdę.
- Heh. Niee, śmiało wchodź. Przecież nie jestem nagi.
- Prawie.. - zaśmiał się
- Chyba się mnie nie boisz.. Hmm?
- Niee. - usiadłam na łóżku - Jesteś pewien, że.. Mam tu spać? Równie dobrze mogę spać na sofie.
- Jestem pewien. - usiadł obok i objął mnie ramieniem
- Harry.. - złapałam go za rękę - A.. Czy mógłbyś tu zostać póki nie zasnę?
- Jasne. - uśmiechnął się - A teraz się kładź. - wskoczyłam pod kołdrę i przytuliłam głowę do poduszki.. Cały czas przyglądałam się lockersowi. Po piętnastu minutach opadł na łóżko, obok mnie, zasnął. Nakryłam go kołdrą i chciałam wyjść
- Gdzie idziesz? - chwycił mnie za rękę
- Bo.. Myślałam.. Że śpisz.. I chciałam zejść na dół.
- Kładź się tu z powrotem.
- Jesteś pewien? Ja.. Tak dziwnie i źle się czuję, że ja mam spać na Twoim łóżku a Ty na niewygodnej sofie. Właściwie to czemu moja mama nie może po mnie przyjechać?
- Chciała. Ale Louis zapewnił ją, że krzywda Ci się tu nie stanie i żeby nie robić jej kłopotu to Lou powiedział, że jutro Cię odwieziemy.
- Um.. Jeszcze raz dziękuję.
- Nie ma za co.
Przez chwilę patrzyliśmy sobie w oczy.. Harry zbliżył się do mnie. Trochę się przestraszyłam. Odsunęłam się.
- Ha.. Ha..rry.. - wydukałam, chłopak spojrzał na mnie
- Ekhm.. Przepraszam. - usiadł na brzegu łóżka
- Dobranoc. - szepnęłam
- Dobranoc.
* * *
Od tamtego dnia minęło pięć miesięcy. Chłopaków widywałam codziennie. Zaprzyjaźniłam się z nimi. Wszystkie dziewczyny zaczęły co raz bardziej zwracać na nich uwagę, po tym jak Kieran został umieszczony w poprawczaku. Ponoć nie tylko mnie atakował. Kilka dziewczyn zeznało na policji, że były przez niego zgwałcone. Nie wnikałam dalej. Dziś po południu byłam umówiona z chłopakami. Mieliśmy jechać nad jezioro na weekend. Oni, ja i dziewczyny Liam'a, Louis'a i Zayn'a.
*
Punktualnie o dwunastej pojawiłam się w ich domu. Perrie, Danielle i Eleanor poznałam wcześniej w szkole, ale nie sądziłam, że to dziewczyny chłopaków. Wszyscy już byliśmy gotowi, prawie wszyscy. Brakowało Hazzy. Zaczęliśmy szukać go po całym domu, jednak go nie było. Wykręciłam jego numer i zadzwoniłam. Odebrał. Powiedział, że z nami nie jedzie, że spędza czas z dziewczyną. Kiedy wypowiedział ostatnie słowo.. Poczułam ukłucie w sercu. Mruknęłam "bawcie się dobrze" i się rozłączyłam.
- Co mówił?
- Nie jedzie z nami. - wszyscy byli tym najwyraźniej zszokowani
- Dlaczego? - zapytał Lou
- Bo woli spędzać czas z ..
- Z ? - Perrie spojrzała na mnie, w moich oczach pojawiły się łzy
- Ze sw-oją dzi-ewcz-yną. - wydukałam
- Słońce. - Danielle przytuliła mnie do siebie
- Dan, [t.i], co się dzieje?
- No przecież widać, że go kochasz! - wypalił Louis, taa, on zawsze był bezpośredni
- Jedźmy już. - szepnęłam
- Skarbie, nie przejmuj się nim. - El otarła moje policzki
- Macie zamiar tak to zostawić? - wszyscy spojrzeliśmy na Zayn'a
- Zayn.. - Pezz spojrzała na chłopaka - Nie ma innego wy
- Nie ! Jest inne wyjście. Planowaliśmy to od dwóch miesięcy a on tak po prostu nie jedzie z powodu jakiejś panny? Przecież mogą jechać z nami!
- Zayn ma rację. - odezwał się, jak do tej pory nic nie mówiący Liam - Louis zadzwoń i powiedz żeby przyjechał tu z nią. - pasiasty skinął głową i zadzwonił do Harry'ego.
- Będzie za kilka minut.
Wszyscy skierowaliśmy się do salonu.
- No to mów nim padaczki dostaniesz! - zaśmiałam się wypowiadając to
- [t.i] i Niall.
- Możesz jaśniej?
- Niech Harry zobaczy co stracił. Niall'owi to nie zaszkodzi i Tobie również nie. Hmm? To jak? - spojrzałam na Irlandczyka, skinął głową
- No dobra.
- Jestem! - usłyszeliśmy Hazze, wszedł do pokoju z panną Swift, kapitan drużyny cheerleaderek
- Jedziemy? - ścisnęłam rękę Horan'a, wstalismy i poszliśmy na dwór. - Jak się zabieramy?
- Dan, ja, Lou, El i Zayn jedno auto. Harry, weźmiesz [t.i], Niall'a i Perrie?- skinął głową. Wpakowaliśmy rzeczy do bagażnika, wsiedliśmy do aut i ruszyliśmy. Jechać mieliśmy trzy godziny. Ziewnęłam.
- Jeśli chcesz, oprzyj głowę na moim ramieniu. - szepnął Nialler, skinęłam nią a potem ułożyłam na ramieniu Niall'a. Po kilkunastu minutach, zasnęłam..
* trzy godziny później
Poczułam jak ktoś mnie podnosi, przebudziłam się.
- Co się dzieje? - usłyszałam śmiech Harry'ego
- Śpij. - szepnął, wtuliłam się w niego
- Harry skarbie! - usłyszałam głos blond piękności - Jesteś zajęty?
- Jak widzisz. - lekko mnie uniósł
- Połóż ją na ziemi czy gdzieś i chodźmy!
- Tay, słońce.
- Jest ważniejsza?
- Louis! Weźmiesz [t.i] ?
- Jasne. - poczułam, że Harry oddaje mnie Lou
- Poszli? - szepnęłam
- Nie śpisz już? Tak, poszli.
- Postaw mnie Lou, nie chcę Ci ciążyć.
- Nie ciążysz. - uśmiechnął się - Ale jak wolisz. - powiedział i mnie postawił
- Czemu mnie nikt nie obudził?
- Niall i Zayn brali torby. A Harry uparł się, że Cię zaniesie do namiotu. Ale.. Jak sama widzisz.
- Szkoda gadać.
- Jak się spało ? - ktoś szepnął mi do ucha i objął mnie w pasie
- Twoje ramię jest bardzo wygodne. - oboje się zaśmialiśmy
* wieczór
Siedzieliśmy wszyscy przy ognisku. Każdy do każdego przytulony. Mi i Niall'owi całkiem nieźle wszystko wychodziło. Harry chyba uwierzył.
- Później przyjdę. - skinął głową, pocałował mnie w policzek i poszedł do namiotu. Zauważyłam, że panna Swift również poszła się położyć. Przy ognisku siedziałam ja, Harry, Eleanor, Lou i Zerrie. Dan i Liam byli na spacerze. Usiadłam obok Lou i El. Z ich drugiej strony siedział Zayn z Pezz.
- Harry, chodź bliżej. - Perrie zachęciła go gestem ręki, ja przytuliłam się do Lou.
- Chodź do mnie. - usłyszałam nad sobą, usiadł obok i odciągnął mnie od Lou, tuląc do siebie. Pocałował mnie w czubek głowy. - Jak z Nialle'm ? - zapytał
- Dobrze. A .. Taylor?
- Świetnie jest. - uśmiechnął się
- Idę do Niall'a. Śpiąca jestem.
Weszłam do namiotu i położyłam się obok przyjaciela. Szybko zasnęłam.
* południe
- Zbiera się na deszcz. - mruknęłam pod nosem. Byłam sama w lesie. Powiedziałam, że muszę się sama przejść. To chyba nie był dobry pomysł. Zgubiłam się. Do tego zaczęło padać, na domiar złego - rozpoczęła się burza. Najgorsze co może być.
* tymczasem u reszty
- Gdzie [t.i] ?
- Trzeba jej poszukać.
- Panikujecie. Kiedyś wróci.
- Co Ty wygadujesz?! Ona jest sama w lesie! Bez bluzy, długich spodni! Do tego boi się burzy. Jeśli masz zamiar dalej tak gadać to idź i się utop. - powiedział Louis
- Co się dzieje? - z namiotu wyszedł Harry
- [T.i] nie ma a zaraz zacznie się burza. Wołaj resztę.
Po piętnastu minutach się rozdzielili. Liam i Danielle zostali, w razie jakby [t.i] wróciła. Louis z Eleanor poszedł obejść wszystkie polany i łąki. Niall poszedł obejść wszystkie ścieżki, a Harry z Zerrie poszli do lasu. Harry w jedną, Zerrie w drugą.
* [t.i]
Siedziałam skulona pod jednym z drzew. Byłam cała przemoczona i zziębnięta. Modliłam się aby ktoś mnie znalazł. Poczułam jak czyjeś ramiona mnie oplatają. Podniósł mnie i przytulił mocno.
- Harry. - wyszeptałam w jego bluzę
- Harry, nie mu
- Cicho siedź i nic nie mów. - zaśmiał się
Po kilku minutach byliśmy w namiocie. Harry cały czas przy mnie siedział i mnie przytulał.
- Jak się czujesz słońce? - do namiotu wszedł Niall
- Niall. Możesz zostawić nas samych?
- Jasne. - powiedział i wyszedł
- Czemu go wygoniłeś ?
- Bo chcę być z Tobą sam.
- A Taylor? - poderwał się z miejsca. - Nie ma to jak o dziewczynie zapomnieć. - zaśmiałam się
Harry wyszedł, przyszedł Niall. Położyłam głowę na jego klatce piersiowej.
- Będzie dobrze. - szepnął i pogłaskał mnie po głowie
- Mogę wejść? - loczek popatrzył na nas
- A gdzie Taylor? Nie będzie zazdrosna? Zaraz będzie krzyczeć. Leć do niej.
- Czyli nie mogę.
- Dlaczego go tak traktujesz ?
- Robił byś to samo Niall.
Rozmowę przerwał nam krzyk Taylor.
- Czyli nie jestem ważna?
- Oczywiście, że jesteś!
- Co ma znaczyć ta rozmowa z Tomlinson'em ? Słyszałam! - razem z Niall'em wyjrzeliśmy z namiotu
- Co się dzieje? - podeszłam do El
- Panienka robi wyrzuty Hazzie bo mówił Lou, że tęskni za spędzonymi z Tobą chwilami, sam na sam.
- Sam jest sobie winny. - mruknęłam, Horan'ek objął mnie w pasie i położył głowę na moim ramieniu. Harry na nas spojrzał.
- Nie wytrzymam! - krzyknął, wszyscy spojrzeliśmy na niego - Jesteś pusta, bez serca! - wrzasnął na Swift - Nie kocham Cię. Chciałem zapomnieć o [t.i], tak wykorzystałem Cię! Kocham [t.i] i nie przestanę. Mimo tego, że jest z Niall'em.. Będę o nią walczył. - wszyscy staliśmy w ciszy
- [t.i] i ja nie jesteśmy razem. To był.. Układ. Nie wnikaj w szczegóły. Ona również Cię kocha, nad życie. - spojrzałam na Niall'a, puścił mnie, Harry do nas podszedł
- Okłamałaś mnie.
- Miałam inne wyjście? Bolało.. - uniósł mój podbródek
- Kocham Cię. - wyszeptał w moje usta
- Ja Ciebie również. - odpowiedziałam wtulając się w jego tors.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz